Beluister deel 3 als audio
“Guidance will only get its value, when it is recognized to whom it is guidance for.”
Soms ontmoet je mensen in je leven die zich diep in je nestelen. Die krijg je van je geboorte overigens al mee in de vorm van je ouders en andere dichtbij staande familie zoals broers of zussen. Je vergeet zo nooit meer. Een andere categorie zijn vrienden. Die doen hetzelfde. Echte vrienden althans. Het maakt niet uit of je elkaar een dag niet spreekt of een jaar, wanneer je elkaar weer ziet of spreekt, is het alsof je elkaar gisteren voor het laatst bij elkaar bent geweest.
Wij mensen hebben behoefte aan dit gevoel. Het is verslavend, misschien wel de gezondste verslaving die bestaat.
In de jaren dat je je leven actief deelt met iemand anders, ontstaat er een bijzonder fenomeen. Gezamenlijke vrienden. Een uniek gegeven als het écht gezamenlijke vrienden zijn. Want meestal is dat niet zo. Het zijn vrienden van jou of je partner, die jij of je partner accepteren. Klinkt wat bot misschien, maar feitelijk is het zo. Je noemt ze vrienden omdat je ze aardig genoeg vind om leuke dingen mee te doen. Maar vrienden zijn meer dan andere personen waar je leuke dingen mee doet. Vrienden hebben een onvoorwaardelijke band, accepteren je zoals je bent en zijn er voor je wanneer je ze nodig hebt. En dat blijken maar weinig echt te zijn.
Daar kom je vaak pas achter als het te laat is. Of eigenlijk, wanneer je er achter komt dat ze niet aan bovenstaande criteria voldoen. Zoals bij het moment dat je partner en jij niet langer bij elkaar zijn. De gezamenlijke vrienden blijven hangen bij een van jullie twee, waar ze wel echte vrienden mee zijn.
Het was best een openbaring voor me toen ik merkte dat geen van onze gezamenlijke vrienden mijn vrienden bleken te zijn. Ach, het zij zo. Want ik heb gelukkig wel mijn eigen vrienden. Dat geen van mijn vrienden, gezamenlijke vrienden zijn geweest zegt denk ik veel. Zowel over mijzelf, mijn vrienden en mijn partner. Het zijn van die ontdekkingen die me sterken in de keuze die we hebben gemaakt om niet langer bij elkaar te zijn.
De mensen die mijn hart hebben weten te beroeren, zijn ongelofelijk leuke mensen. Echt van die mensen dat je denkt, wat een leuke mensen! 🙂
Als je zelf de grond onder je voeten weg geslagen voelt worden en ineens een compleet ander leven in je gezicht krijgt gesmeten, is het zo fijn om deze mensen als stabiele factor om je heen te hebben! Zij hebben me de afgelopen maanden geholpen de storm in mijn kop tot bedaren te dwingen. Door te praten, te vragen hoe het gaat, een arm om je schouder, mee te huilen, of gewoon door er voor je te zijn en leuke dingen te doen. Ze hebben me woonruimte gegeven, en ze hebben me mijn eigenwaarde op niveau gehouden. Want bedenk dat die een flinke tik krijgt als degene die je lang geleden als onvoorwaardelijke levenspartner hebt ingesloten in je hart, ineens niet meer van je houdt, je slechtste eigenschappen even haarfijn naar de oppervlakte brengt en als stabiele factor uit je leven verdwijnt. Dat zet je aan het denken. Wat is er in godsnaam mis met me? Ben ik zo’n beroerde man om mee samen te leven? Deugt er dan niks aan me? Alle onzekerheden die je over je zelf kunt hebben staan prominent voor je.
Dan zijn deze mensen, ouders, broers, zussen én vrienden, de wind in de rug die je de extra vaart geven die je zelf al maakt. Je moet het zelf doen. Je moet zelf door, maar hun steun helpt je de heuvels over.
Ik heb een aantal vrienden die me heel gelukkig maken. Een aantal daarvan zijn vrouw. Iemand (een man), vroeg me laatst: “Vriendschap met een vrouw. Kan dat wel? Mannen zullen altijd seksuele verlangens hebben naar haar.” Ja, dat denk ik ook. En toch kan het. Ik zal het je uitleggen waarom.
Een van mijn beste vrienden, is een hele lieve en zeer aantrekkelijke vrouw. Mooi van binnen en van buiten zeg maar. Ik hou van haar. Net zoals ik van mijn andere goede vrienden en vriendinnen hou.
Zij was een van de vrienden die me heeft geholpen met het terug vinden van mijzelf, wat ik belangrijk vind in het leven. Maar ook waarom ik wel de moeite waard ben. Ze duwt me op de juiste momenten in de rug wanneer de heuvel hoger lijkt. Nog steeds. Natuurlijk nog steeds. Het bijzondere van onze vriendschap is dat ze iets in me weet los te maken, waardoor ik uit mijn eigen denkpatroon weet te breken en zaken op een andere manier kan zien. Altijd als we met elkaar gesproken hebben, tijd met elkaar hebben doorgebracht, voel ik me goed. Beter dan daarvoor. Ik moet daarna vaak aan haar en het laatste gesprek denken en kan ik weer dat gelukkige gevoel oproepen.
Dat staat dus los van het feit dat ze een vrouw is. Het gaat er om dat er een vriendschap is waarbij we elkaar respecteren, elkaar onvoorwaardelijk steunen en er voor elkaar zijn als dat nodig is.
Vrienden zijn met een vrouw geeft juist een hele goede diepgang in je vriendenkring. Juist omdat ze vrouw zijn hebben ze soms inzichten die een mannelijke vriend volledig over het hoofd ziet. Hoeveel doe je je zelf en je vrouwelijke vrienden te kort, als je daar dus niet voor open staat?
Heb ik dan helemaal geen seksuele verlangens naar vrouwelijke vrienden? Natuurlijk wel, bij vrijwel allemaal. Ik ben een man, dat werkt nou eenmaal zo. Staat dat een vriendschap in de weg? Alleen als een van ons beiden dat vind. Ik niet in elk geval en blijkbaar mijn vrouwelijke vrienden dus ook niet.
Vrouwen weten dat overigens best dat de meeste mannen die gevoelens hebben, daar ben ik van overtuigd, bewust of onbewust. Het verschil zit er echter in of je er beiden aan toegeeft dat de seksuele aantrekkingskracht een invulling krijgt in de vriendschap, wat de dynamiek van de vriendschap zou kunnen veranderen. Waarbij veranderen uiteraard niet betekent dat het slechter hoeft te worden, maar dat terzijde.
Die keuze maakt iedereen voor zich zelf uit. Vriendschap komt, in elke vorm die het kent, altijd van twee kanten. En welke keuze de ander ook maakt, als vriend steun je elkaar onvoorwaardelijk en accepteer je diegene zoals ie mens is. Dat is namelijk vriendschap. Dan is het universeel. En dus niet meer relevant of het een man of een vrouw is.
Ze zijn me stuk voor stuk dierbaar en prijs me gelukkig met hun vriendschap in mijn leven!
Deze blog draag ik heel graag op aan AL mijn vrienden en familie die er voor mij zijn. Oude vrienden, nieuwe vrienden, jongere vrienden, oudere vrienden, mannen en vrouwen, dank jullie wel. Voor alles. Ik hou van jullie!
Ga verder met lezen in deel 4: Leren
Renaissance Of A Man 